Fiere broosheid

Maria-Louisa Desloovere is een rekwisiet geworden in le manoir fleuri. Vanuit haar perfect aangepaste zetel schuift ze haar gezwollen voetjes, verpakt in splinternieuwe schoenen, weg en weer en weg en weer. Een ergonomisch kussen houdt mémé mietjes' voeten op de grond. 's Morgens groet zij wild en verbaasd de dingen. Wat staat die daar te doen op het einde van de gang? Heeft die maar dat te doen gods ganse dagen?

Maria-Louisa Desloovere heeft zich aangepast aan haar nieuwe woning. Van de zetel naar haar bed, vice versa hop naar de leefruimte. Waar mentaal verdwenen mannen en vrouwen zich nog even nuttig maken door een wirwar van ergo- en andere therapeuten. Fruitsla en chocoladepudding. Koffie en flatscreen. Applaus voor de klinikrijgers.

Maar geen kwaad woord over le manoir fleuri. Zij zorgen voor geurloze gangen en koffievolle thermossen. Zij zorgen liefdevol voor onze moederkes en vaderkes. Bezoekers genieten van de souvenir-hall. Die zonovergoten uitstap naar zee. Die bonte avond na de middag. Die parasollen in de tuin, bezoekers van heinde en ver, een overvolle parking.

Broos Marietje, sterke Miet. Je neemt het ons niet kwalijk toch? Na u kom ik graag jouw zetel testen. Ik weet zeker, jij gooit niks weg. Mag ik dan jouw schoenen? Mag ik dan bladeren door jouw familie-album? Mag ik dan even sterk verward verlangen? Mag ik?