Zilverzone

Donderdagnamiddag zitten we samen met Maria-Louisa op het terras van le manoir fleuri. Maria-Louisa's gedachten zitten in de zilverzone. Overtuigd van haar gelijk, zonder haar beurt af te wachten, spelen we levens-loopje. Ze verzet zomaar haar pion en slaat jaren over zonder toestemming. Dubbele kaarten gooit ze in de ring terwijl ze haar tegenstaanders vakkundig tegen de grond walst. Verliezen is niks voor haar. Alsof een parasol een kerktoren kan zijn. Wat denk jij wel?
Haar middageten wordt opgediend in de kunstacademie, lekker en gratis. Zij is enorm tevreden over dit laatste. Om dan plots medelijdend te kijken naar een wachtend kind in de straat. ( een werkende moeder kan nooit op tijd aan de schoolpoort staan )

Sylvia, de hoofd- bejaardenvriendin, geeft ons gelijk om haar altijd gelijk te geven. Een kind spreekt zijn moeder niet tegen.

Ondertussen speelt de wind vals spel en wil ze terug naar binnen. “Zorg maar dat je op tijd thuis bent”

Moeders zijn verborgen camera’s.